Zwaar nachtelijk onweer op de A2

Door F. Magdelyns

Het is zaterdagavond 19 september 1987. Boven Vlaanderen ligt een warmtefront. Doorgaans reden voor een rustig regenachtig weertype. Tijd om wat anders te doen dan een intens het weer volgen. Ook een weeramateur moet rust hebben. De werkelijkheid zou anders worden. Enkele uren later maakte ik het heftigste onweer uit mijn leven mee. Buiten in de auto......en dat uit een warmtefront.

Feestje
Mijn familie is uitgenodigd voor een familiefeestje in Gelderland. Met drie auto's rijden we van Beverwijk naar Hedel, ten noorden van Den Bosch. De avond verloopt rustig. Een oom werkt 25 jaar bij een bedrijf en het is het standaard eet- en drinkwerk. Voor mij een leuk ritje, omdat ik net mijn rijbewijs had en net een auto. Op de heenreis hangt er altostratusbewolking op de nadering van het warmtefront. Ik verwacht op de terugreis lichte regen te krijgen.

Tegen middernacht loop ik uit verveling met mijn nichtje naar buiten. We hebben het wel gehad en willen naar huis. In het westen blijkt het te weerlichten. Verbazing alom, want van een warmtefront verwacht je nauwelijks onweersactiviteit. Maar goed ik ben nog maar acht jaar met het weer bezig en kom nog steeds verrassingen tegen.

Het is na middernacht als mijn broertje en mijn oom met een lading familie vertrekken. Ze rijden de A2 op richting Utrecht. Ondertussen flitst het ver weg in het westen onophoudelijk. Ik heb mijn ouders bij me en wij vertrekken twintig minuten later, nadat van iedereen uitgebreid afscheid is genomen.

Onweer op de A2
Op de A2 is het donker en het oplichten van de hemel ver weg geeft een spectaculair beeld. Ik probeer alleen de flitsen recht voor me in het noordwesten te zien. Anders word ik teveel afgeleid. In het donker is het toch allemaal een stuk spannender dan thuis. Mijn oude Nissan rijdt braaf door en passeert de Waalbrug, toen nog een vreselijk onding die zeer veel levens heeft gekost.

De ontladingen worden snel heviger en voorbij het verkeersplein van Deil regent het flink. De ontladingen slaan in de buurt neer en het onweert hevig. Elke minuut is er een aantal flitsen. Dit gebied staat bij mij bekend als een onweersnest en ook in Weerspiegel was er door de onweersredactie al eens over geschreven.

Trouwens hier trok toch die tornado van Tricht langs? Ik vrees te worden verblind door een nabije ontlading of een omvallende boom en heb nog niet zoveel rijervaring, dus ik besluit te stoppen. Bij Geldermalsen rijd ik de snelweg af en schuil ik onder een viaduct van de A2.

In de auto leg ik aan mijn ouders uit dat je in de auto wel veilig zit, maar dat ik toevallig de week ervoor een foto had gezien van een auto die compleet was vernield door blikseminslag. Kooi van Faraday of niet, er zijn uitzonderingen. Wanneer na twintig minuten de bliksemactiviteit en neerslag minder wordt vertrek ik weer. Achteraf bleek dat de rest van de familie tegelijkertijd bij Utrecht langs de weg stond.

Terwijl wij de A2 verder vervolgen en de rest van het verkeer ook weer op gang is gekomen, zien we veel water op de weg. In het oosten weerlicht het nog. Utrecht passeren we en bij Breukelen verschijnt een nieuwe weerlichtcel in het westen. Dat is vervelend, want ik moet in de omgeving van Aalsmeer mijn zusje ophalen. De bui zouden we voor kunnen blijven als we de normale route langs Amstelveen hadden gevolgd, maar nu moeten we recht op die cel af.

Bij Vinkenveen verlaten we de A2 en zetten over een provinciale weg koers naar Rijsenhout. Ik nader de bui nu met honderd kilometer per uur.

Opnieuw onweer bij Mijdrecht
Ver komen we niet. Bij een tankstation vlakbij Mijdrecht zet ik de auto aan de kant. Weer slaan overal de onweersontladingen neer rond de auto. De regen valt met bakken uit de lucht en dit keer is er geen viaduct om te schuilen. Ik kijk door de voorruit omhoog en zie de bliksem uit de wolken komen en op minder dan honderd meter neerslaan. Wat biedt zo'n ruit nu voor bescherming denk ik nog? Overal flitst het en overal valt regen. Wat een warmtefront denk ik nog. Hoelang moeten we hier blijven. Ik wil naar bed, het is al 1 uur.

Ruim twintig minuten staan we hier. Pas daarna wordt het onweer minder in westelijke richting. Reden om door te rijden en inderdaad rijden we weldra de bui uit. Achter ons knalt en flitst het erop los, voor ons is het rustig. De viaducten die we passeren staan onder water en automobilisten die toch waren doorgereden, kwamen in het water tot stilstand.

In Rijsenhout zien we het noodweer tekeer gaan boven Hilversum en omgeving. De bui waar wij in zaten, ziet er angstaanjagend uit. Na een vlotte rit over de A9 komen we thuis in Beverwijk. Volgens mijn buurmanweeramateur Rob Groenland was daar alleen weerlicht te zien geweest bij stratus en nevel.

Dit onweer was een van de spectaculairste onweersbuien, maar maakte vooral indruk doordat ik alles buiten meemaakte. Het was tevens een soort vuurdoop voor een beginnende automobilist.